ضمن عرض سلام

شاید برای خیلی­ها مطلوب نباشد که اولین مطلب پس از مقدمه، مطلبی سیاسی باشد ولی قبلاً گفتم که برای ضرورت­ها می­نویسم و ان شاء الله برای خدا.

دیروز که مناظره سوم پخش شد و مباحث بالا گرفت، واقعاً از صمیم قلب به وجود جناب استاد حداد و عزیز دلمان جناب جلیلی افتخار کردم و از عمق جان برای توفیقشان دعا کردم. از این که مردم آقای حداد را به بهانه­های بی­معنا و مهمل، گزینه­ی رأی خود قرار نمی­دهند، به شدت گله دارم. چرا به خدا آن قدر که باید ایمان نداریم تا بدانیم هیچ یک از نظرسنجی­ها رأی مردم را تعیین نمی­کنند و خدا - که مقلب القلوب است - معطل نظرسنجی نمی­ماند. اگر بین خودمان و خدا این بزرگوار را اصلح می­دانیم موظفیم با تمام توان برای ایشان تبلیغ کنیم و نگوییم که ایشان چون آرام است به درد نمی­خورد یا چون لاغر است فلان یا چون ... یا چون رأی نمی­آورد. خب اگر ما برای اصلح تبلیغ کنیم به خواست خدا اصلح، مقبول می­شود. ای کاش به جای محاسبات مادی، کمی خدا را لحاظ می­کردیم.

این مطلب را نوشتم برای تقدیر از مجاهدت شجاعانه استاد حداد عادل در دو مناظره اخیر که احساس می­شود به دلیل جنجالی نبودن شخصیت ایشان، به شدت مظلوم واقع شده­اند. ای کاش این نگاشته، قدمی هرچند کوچک باشد برای ادای دین آن مرد بزرگ بر ذمّه من. مردی که آنگاه که کتاب «فرهنگ برهنگی، برهنگی فرهنگی» اش را خواندم به گوشه­ای از ارزش و عمق شخصیتش پی بردم.

خدا این بزرگ­مرد را برای اسلام و انقلاب حفظ کند.